Χειρουργική αποκατάσταση ρήξης προσθίου χιαστού συνδέσμου (ΠΧΣ) γόνατος
28 χρόνια εμπειρία
Η συνδεσμοπλαστική ΠΧΣ αποτελεί μια συχνή επέμβαση στις αθλητικές κακώσεις της ορθοπεδικής.
Βιβλιογραφικά αναφέρονται ποικίλες χειρουργικές τεχνικές, ενώ τα τελευταία χρόνια με την εξέλιξη της επιστήμης και την έρευνα, περιγράφονται ολοένα και πιο ατραυματικές τεχνικές και ταχύτερα πρωτόκολλα αποκατάστασης.
Μετά από 28 χρόνια εμπειρίας στην χειρουργική θεραπεία του ΠΧΣ έχουμε καταλήξει στα παρακάτω συμπεράσματα.
- Η επιλογή των ασθενών για την χειρουργική αποκατάσταση είναι καθοριστική. Νεαρά άτομα με έντονη αθλητική δραστηριότητα θα πρέπει να χειρουργούνται, για να συνεχίζουν τον αθλητισμό με ασφάλεια, ενώ μεσήλικες χωρίς αθλητικό ενδιαφέρον καλό είναι να αντιμετωπίζονται συντηρητικά.
- Η χρονική στιγμή που λαμβάνει χώρα η επέμβαση παίζει σημαντικό ρόλο για την αποφυγή της επιπλόκης των μετεγχειρητικών συμφύσεων (αρθροίνωση), η οποία δημιουργεί μεγάλη μετεγχειρητική δυσκαμψία και ταλαιπωρία για τον ασθενή. Ιδανικά ο ασθενής χειρουργείται άμεσα (την πρώτη εβδομάδα μετά το ατύχημα) ή σε δευτερο χρόνο , αφού το γόνατο ηρεμήσει (συνήθως 6 εβδομάδες μετατραυματικά).
- Γίνεται λήψη μόνο του ημιτενοντώδη τένοντα για την δημιουργία του μοσχεύματος του ΠΧΣ. Με αυτόν τον τρόπο παραμένει ο ισχνός τένοντας ακεραιός και δεν αποδυναμώνονται οι οπίσθιοι μηραιοί μύς. Επίσης σύμφωνα με νέες μελέτες έχει παρατηρηθεί ανάπλαση του ημιτενοντώδη τένοντα σε ένα ποσοστό 40% των ασθενών.
- Η ατραυματική λήψη του ημιτενοντώδη τένοντα μας δίνει την δυνατότητα δημιουργίας 4πλού μοσχεύματος, το οποίο αντιστοιχεί στην διαμέτρο του φυσικού ΠΧΣ του κάθε ανρθώπου.
- Η καθήλωση του μοσχεύματος στα οστικά τούνελ μηρού- κνήμης γίνεται ιδανικά χωρίς την παρεμβολή υλικών (βίδες), έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή προσφυση του μοσχεύμετος στο οστό. Χρησιμοποιούνται κουμπία (buttons) τιτανίου τα οποία εφάπτονται στον φλοιό των οστών.
- Η τάση που καθηλωνεται το μόσχευμα πρέπει να διατηρεί στην φυσιολογική ελαστικότητα της άρθρωσης. Η μεγάλη τάση, «σφικτό
μόσχευμα», προκαλεί δυσκαψία και προοδευτικά οδηγεί σε αρθρίτιδα. Η μειωμένη τάση δεν αποκαθιστά την αστάθεια της άρθρωσης. - Η τοποθέτηση του μοσχεύματος γίνεται με ακρίβεια στην ανατομική θέση του ΠΧΣ. Η απόκλιση των οστικών τούνελ από την ιδανική θέση δημιουργεί δυσλειτουργεία του γόνατος και τελικά φθορά του χόνδρου της άρθρωσης.
- Το καλό χειρουργικό αποτέλεσμα εξασφαλίζεται και με την κατάλληλη αποθεραπεία. Γι αυτόν τον σκοπό υπάρχουν ειδικά πρωτόκολλα αποκατάστασης που διαφοροποιούνται ανάλογα μα τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενή.
- Ο χειρουργικός χρόνος θα πρέπει να είναι ο ελάχιστος δυνατός, έτσι ώστε να μειωθεί η πιθανότητα της επιπλοκής της λοίμωξης σχεδόν στο μηδέν.
- Οι πιθανές συνοδές κακώσεις (ρήξεις μηνίσκου, οστεοχόνδρινες βλάβες) αντιμετωπίζονται στον ίδιο χρόνο με την πλαστική του ΠΧΣ και έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα, λόγω των πολυδύναμων κυττάρων που εξέρχονται από τα οστικά τούνελ.
- Με το πέρας της επέμβασης περιοχικά ανιασθησιολογικά μπλοκ νεύρων του χειρουργημένου σκέλους μειώνουν τον μετεγχειρητικό πόνο και διευκολίνουν την ανάρρωση του ασθενούς.
