Η χειρουργική αποκατάσταση του βλαισού μεγάλου δακτύλου είναι μια διαδικασία που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, οι οποίοι είναι καθοριστικοί για το τελικό αποτέλεσμα.
Πολλοί ασθενείς αποπροσανατολίζονται από μη αποδεκτά αποτελέσματα και εντυπωσιακές τεχνικές και τελικά δεν αποφαζίζουν να αποκαταστήσουν το πρόβλημά τους. Η δυσφύμηση της επέμβασης στηρίζεται κυρίως στους έντονους μετεγχειρητικούς πόνους και στην υποτροπή της νόσου. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι η αποκατάσταση του βλαίσου μεγάλου δακτύλου δεν πονάει και ότι το αποτέλεσμα είναι λίαν ικανοποιητικό εάν τηρηθούν οι νόμοι της ορθοπεδικής χειρουργικής.
Συγκεκριμένα απαιτείται καταρχήν σωστή διάγνωση της παραμόρφωσης, η οποία θα τεθεί από το λεπτομερές ιστορικό, την επιμελή κλινική εξέταση και την ακτινολογική μελέτη. Κατόπιν ο ιατρός θα πρέπει να επιλέξει την ενδεδειγμένη χειρουργική τεχνική, η οποία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Δεν υπάρχει μια τεχνική για όλους τους βλαισούς μεγάλους δακτύλους ή για όλα τα κότσια.Ο Ορθοπεδικός θα πρέπει να επιλέξει την κατάλληλη τεχνική για την κάθε παραμόρφωση.
Σημαντικό τμήμα της αποκατάστασης είναι επίσης η αναισθησία, τόσο η διεγχειρητική όσο και η περι- και μετεγχειρητική. Τέλος η επίδεση και οι σαφείς μετεγχειρητικές οδηγίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανώδυνη και άνετη αποκατάσταση του ασθενούς.
Τις περισσότερες φορές οι παραμορφώσεις παρουσιάζονται σε γυναίκες χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη αλλοίωση στην μεταταρσογαλλαγγική άρθρωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια συνδυαστική χειρουργική τεχνική έχει άριστο αποτέλεσμα. Ο ασθενής από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα βαδίζει χωρίς βοήθημα με πλήρη φόρτηση φέροντας ένα συγκεκριμένο νάρθηκα και υπόδημα. Η τεχνική αυτή αφενώς δεν συνοδεύεται από πόνους και αφετέρου προσφέρει καλή μετεγχειρητική ποίοτητα ζωής.
